به گزارش بیرونیت، محمدرضا بهرامن گفت: انتهای این دوره، همراه با یک پایان نامه یا پروژه جامع پایانی است که طی یک دفاعیه رسمی باید به تصویب برسد و درجه دکتری کسب و کار معدنی وقتی به دانشجو اعطا می­ شود که تحقیقات نوشتاری خود را با موفقیت به پایان برساند و پایان نامه او نیز تصویب شود.

بهرامن ضمن تاکید بر ارزشمندی این دوره و درخواست تکرار مجدد آن توسط دانشکده مدیریت دانشگاه امیرکبیر گفت: افرادی که وارد دوره ­های Ph.D. می ­شوند، معمولاً جوانانی هستند که به تازگی از مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل  و سابقه کار اندکی دارند. اما افرادی که در دوره ­های DBA تحصیل می­ کنند، معمولاً در دهه ۳۰، ۴۰ و یا ۵۰ زندگی خود بسر می­ برند و دارای سال­ ها سابقه کاری و موقعیت شغلی خوبی هستند.

به گفته رئیس خانه معدن، این افراد معمولاً دانش آموختگان دانشگاهی هستند، اما به استفاده از دانش مدیریت در کارهای خود اهمیت می­ دهند. یکی از تفاوت­ های اساسی  این دو دوره، انگیزه هایی است که افراد را به هر یک از آنها سوق می دهد.

بهرامن تاکید کرد: برای دانشجویان Ph.D.، تدریس و تحقیق عامل اصلی است و برای دانشجویان DBA چالش ­های ایجاد شده در کار دلیل اصلی به حساب می آید، زیرا آنها در حال حاضر جایگاه شغلی خود را پیدا کرده ­اند.

وی افزود: DBA برای این افراد فراتر از دانشی است که در دوره ­های پیشین همچون MBA آموخته ­اند، در واقع DBA آنها را به محققانی تبدیل می ­کند که مسائل و مشکلات را از دید علمی ­تر می­ بینند. از طرفی، دوره Ph.D. معمولا دوره ه­ای تمام وقت است و دانشجویان در طی ۴ الی ۵ سال تنها بر تحصیل خود متمرکز هستند، اما دوره DBA به گونه ­ای طراحی شده که افراد در کنار شغل فعلی خود به آن می­ پردازند. همچنین، در دوره Ph.D. افراد موضوع پایان نامه خود را طوری انتخاب می ­کنند که خلاء های علمی موجود در تئوری­ های مدیریتی را پر کنند، اما دوره DBA تاکید بیشتری بر حل مسائل موجود دارد.

به گفته بهرامن، مهم­ترین عوامل برای سنجش کیفیت دوره دی بی ای (DBA) در سه عامل اصلی خلاصه می­ شود که شامل مرکز ارائه دهنده  دوره، اساتید و  دانش پژوهان است.